γράφει ο Πασχάλης Μηλιορέλλης
Καλησπέρα Βασίλη και σε ευχαριστώ πολύ για την παρέα σου.
Κρατώ στα χέρια μου το βιβλίο σου, που μου χάρισες, "στιγμές ταξειδιού" ή "moments of a journey" μιας και είναι γραμμένο στις δύο γλώσσες, ελληνικά και αγγλικά!!!
Πρόκειται για ένα μοίρασμα με όλους εμάς του δικού σου "ταξειδιού", μια κατάθεση ψυχής θα έλεγα. Αρχικά να πω ότι όλο το υλικό είναι καταπληκτικό και όντως μας ταξιδεύεις στον δικό σου κόσμο. Κάθε φωτογραφία λέει μια ιστορία από την δίκη σου οπτική και αυτό πιστεύω είναι επιτυχία!
1) Πόσο χρονών ήσουν όταν έπιασες τον εαυτό σου να βλέπει ένα άλλο κόσμο μέσω της φωτογραφικής μηχανής; Θυμάσαι την πρώτη σου φωτογραφία; Και πώς έφτασες στην πρώτη σου έκθεση φωτογραφίας;
Πασχάλη ευχαριστώ και εγώ για την ευκαιρία να μιλήσω για όσα αγαπώ...
από μικρός έβγαζα φωτογραφίες αλλά έκανα τις πρώτες καλλιτεχνικές φωτογραφίες μου, περίπου στα 1977, όταν απέκτησα τη πρώτη «καλή» φωτογραφική μου μηχανή μιά Canon AE-1… δύο ασπρόμαυρες που εμφάνισα και τύπωσα στο δικό μου σκοτεινό θάλαμο : «Χθές – σήμερα σε άσπρο μαύρο» και «Ανοιχτό παράθυρο ζωοδόχος και ζωοδότης» τις έχω ακόμη τυπωμένες πρώτες πρώτες στο πρώτο μου ντοσιέ.
Πρώτη έκθεση φωτογραφίας έγινε πολύ αργότερα, μαζί με την ίδρυση του θεάτρου Ειλισσός το 2006, παρουσιάζοντας την νέα τότε δουλειά μου cinemart όπου συνδύαζα ένα μοντέλο με μία κινηματογραφική σκηνή που προβαλλόταν κατά την φωτογράφιση.Στούντιο υπήρξε το ίδιο το θέατρο. Μαζί με τη νέα αυτή σειρά παρουσιάστηκε και μία αναδρομική της δουλειάς μου με γενικό τίτλο «είταν του Μάη» εμπνεόμενος από την Αμοργό του Νίκου Γκάτσου.
Η αλήθεια είναι ότι για πάνω από σαράντα χρόνια βγάζω φωτογραφίες κυρίως με ανθρώπινη παρουσία λόγω της ανάγκης μου να εκφραστώ. Ο ποιητικός τρόπος έκφρασης μέσω της φωτογραφίας είναι σίγουρα ο δικός μου τρόπος να «μιλάω».
2)Περιέγραψε μας μια πολύ δυνατή στιγμή που βίωσες σε ένα σου "ταξείδι".
«Ταξείδι» για μένα είναι η ίδια μου η ζωή... δυνατές στιγμές πολλές με τους ανθρώπους που φωτογράφισα και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια... ενδεικτικά θα αναφέρω τη φωτογράφιση «nonamepeople” που έγινε στο πατρικό μου σπίτι πάνω από τον χώρο της Neverland, στον Κολωνό... στόχος η ευαισθητοποίηση μας για το θέμα των απανταχού «παράνομων προσφύγων». Άλλες δυνατές στιγμές ενδεικτικά : η φωτογράφιση της πόλης φάντασμα «Λοιβήσι» στη Μικρά Ασία, η πεζοπορία για μια βδομάδα στo απέραντο της ερήμου Σαχάρας και βέβαια η συμμετοχή σε εργαστήρι, σωματικού θεάτρου, στην Ινδία μέσα στη ζούγκλα κοντά στην Καλκούτα.
3) Πώς γεννήθηκε ο "Ειλισσός";
Ο «Ειλισσός» γεννήθηκε μετά την απογοήτευση μου από την πολιτική και τα κόμματα, κυρίως όπως έγιναν τα πράγματα μετά την παγκοσμιοποίηση, για να καλύψει την διαχρονική ανάγκη μου για επικοινωνία και παρέμβαση στα πράγματα. Ωριμάζοντας και μετά από πολλά χρόνια επιχειρηματικής πορείας στην πληροφορική, αποφάσισα να κάνω τη δική μου παρέμβαση μέσω της τέχνης έστω και αν επρόκειτο να απευθύνομαι σε λιγότερους ανθρώπους. Έτσι γεννήθηκε ο Ειλισσός με τη φιλοδοξία να δώσει βήμα σε νέους καλλιτέχνες αλλά και να μας γνωρίσει φτασμένους ταλαντούχους ανθρώπους σε σημαντικές & συχνά απρόβλεπτες στιγμές.
Η αλήθεια είναι ότι έγιναν πάρα πολλά στον Ειλισσό τα τελευταία 15 χρόνια ;
Θέατρο πειραματικό αλλά και κλασσικό, συναυλίες με μουσικές του κόσμου, κινηματογραφική λέσχη, εργαστήρια σωματικού θεάτρου και butoh... στέγασε σαν ένας από τους ιδρυτικούς χώρους του το Κοινωνικό Ωδείο κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και για σειρά ετών συνεργάστηκε με την Σχολή Θεάτρου Δήλος προσφέροντας σημαντικά εργαστήρια στην έναρξη του ακαδημαϊκού έτους των σπουδαστών όλων των ετών.
4)Ποιόν διάσημο ή άσημο φωτογράφο θαυμάζεις και γιατί;
Τον Γιάννη Μπεχράκη και μέσα από τα λόγια του θα καταλάβεις γιατί τον θαυμάζω : «Φωτογραφίζω τον πόνο και τη βία αλλά και την ελπίδα. Γιατί πάντα μέσα από αυτές τις φωτογραφίες και από αυτά τα θέματα που κάνω δε πεθαίνει ποτέ η ελπίδα. Πάντα υπάρχει κάποιος άνθρωπος ο οποίος βοηθάει, προσπαθεί, θυσιάζεται και αυτό κρατάει την ελπίδα ζωντανή»
5)Έχεις γνωρίσει και φιλοξενήσει πολλούς καλλιτέχνες στον χώρό σου. Τι θα συμβούλευες τους νέους καλλιτέχνες;
Να είναι συνειδητοί στην επιλογή τους, στην δύσκολη αλλά γοητευτική περιπέτεια της τέχνης. Να επιλέξουν τον δυσκολότερο δρόμο της ποιότητας αντί των ευκολιών. Στο τέλος θα βγουν κερδισμένοι...
6)Πώς επηρέασε η καραντίνα τον Βασίλη και τον καλλιτέχνη Βασίλη;
Η καραντίνα με βοήθησε να τελειώσω το βιβλίο που ετοίμαζα με φωτογραφίες μου των τελευταίων σαράντα ετών όπου όπως είπαμε μιλάω με τις φωτογραφίες μου και να εκδοθεί τελικά τον Δεκέμβριο του 2020.
Η διάρκεια της πανδημίας και των περιοριστικών μέτρων εμπόδισαν την πραγματοποίηση μιας παρουσίασης όπως την σχεδίαζα. Έτσι τελικά σχεδιάζεται μία έκθεση φωτογραφίας τον Νοέμβρη του 2022 σε κεντρική γκαλερί όπου θα παρουσιαστεί και το βιβλίο «Στιγμές Ταξειδιού»
Προσωπικά μου έδωσε την ευκαιρία να εκτιμήσω σχέσεις και να κοιτάξω στο μέλλον σχεδιάζοντας τα ταξείδια που μου έλειψαν για να γεννήσουν νέο υλικό από τις εμπειρίες μου που ίσως καταλήξει στο χαρτί.
7)Εμπνέεσαι από τον κινηματογράφο και την μουσική ως προς το αποτέλεσμα των φωτογραφιών σου ; Kαι επειδή σε ξέρω, στο γραφείο σου όταν δουλεύεις τι μουσική σιγοπαίζει;
Ο κινηματογράφος το θέατρο και η μουσική με έχουν επηρεάσει καθοριστικά. Οπότε υπο την ευρεία έννοια υπάρχει επιρροή.
Πιο ειδικά υπήρξε επιρροή από το τραγούδι “Deportee” του WoodyGuthrie για το projectNonamepeople όπως και παλαιότερα από το τραγούδι «είταν του Μάη» από το Ελλάς η Χώρα των Ονείρων του Μάνου Χατζιδάκι.
Μουσική σιγοπαίζει παντού όπου βρίσκομαι και συνήθως ακούω τη μουσική και τους στίχους δηλαδή δεν υπάρχει απλά σαν υπόκρουση. Όπως γράφαμε για τα live στον Ειλισσό : «Στον Ειλισσό υπάρχουνε τραγούδια» ένα live για όσους αγαπούν και... ακούν τη μουσική !
8)Πες μας τι νέο ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό;
Ετοιμάζω τη νέα μου έκθεση που θα γίνει τον Νοέμβρη φέτος σε κεντρική γκαλερί που ειδικεύεται στην καλλιτεχνική φωτογραφία. Η έκθεση θα είναι εστιασμένη στους ανθρώπους που ζούνε πάνω στον πλανήτη χωρίς αποκλεισμούς. Στην έκθεση θα έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε και το βιβλίο μου «Στιγμές ταξειδιού» και θα το υπογράψω για όσους το θελήσουν επιτόπου. Είναι πολύ πιθανό να υπάρχει και νέο υλικό που θα προκύψει από τα ταξίδια που θα κάνω φέτος σε χώρες που αγαπώ...
9) Ειλισσός η Ιλισσός, Ταξείδι η Ταξίδι, Βασίλειος η Βασίλης ?
Το Έψιλον Γιώτα είναι το τελευταίο από τα δέκα κεφάλαια του βιβλίου μου ... εκεί θα βρείς και την απάντηση στην ερώτηση σου ...
στιγμές ταξειδιού – moments of a journey
Θα σας μιλήσω με τις φωτογραφίες μου... για το «ταξείδι» μου σαράντα χρόνια τώρα... από τότε που απόκτησα μια πολύ καλή φωτογραφική μηχανή και άρχισα να βλέπω την πραγματικότητα – αν υπάρχει αντικειμενικά – με τη δική μου ματιά.
Αυτή η ματιά είναι που αποτυπώνεται στο βιβλίο αυτό... το «ταξείδι» μου συνεχίζεται και θα συνεχίζεται έτσι η αλλιώς μέχρι το τέλος... εδώ θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτή τη διαδρομή...
Εσείς θα ανακαλύψετε τη δική μου ματιά αλλά πολλές φορές και τη δική σας για τις στιγμές που αποτυπώνονται εδώ αλλά και τα κρυμμένα μυστικά, αν υπάρχουν...
Βασίλης Κρητικός
aka
vaskokri photographer
240 σελίδες
24,5 x 20,5 cm
Αθήνα 2020
ISBN 978-618-00-2408-1
έγχρωμο, μαλακό εξώφυλλο
εκτύπωση offset
Ελληνικά – Αγγλικά
σε συνεργασία με τις εκδόσεις DOLCE
το βιβλίο μου "στιγμές ταξειδιού" με καλλιτεχνικές φωτογραφίες μου 40 χρόνων είναι πλέον διαθέσιμο...
